Starożytne miasta położone u wybrzeży Chorwacji, od zawsze były solidnie ufortyfikowanymi twierdzami. Panowanie Wenecjan na tych terenach tylko je umocniło, poprzez zbudowanie potężnych murów obronnych. Zadar i Szybenik uzyskały doskonałe systemy defensywne, mające na celu chronić chorwackie miasta przed najazdami Turków. Imponujące fortyfikacje przetrwały do dziś, a od 2017 r. wpisane są na prestiżowa listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
Wyjątkowe weneckie fortyfikacje budowane od XV do XVII w. obejmują kilka państw, takich jak: Włochy, Chorwacja oraz Czarnogóra. Stanowią system obronny, który jest wyjątkowy pod względem technologicznym i architektonicznym. W 2017 r. UNESCO stworzyło listę miejsc uwzględniających miasta z zachowanym weneckim systemem fortyfikacji, jednym z nich jest chorwacki Zadar, czyli stolica żupanii zadarskiej położona w Dalmacji nad Morzem Adriatyckim.
W XVI w. Zadar był częścią Republiki Weneckiej, która to rozpoczęła budowę miejskich murów obronnych. Miały one chronić handel morski oraz miasto przed zagrażającą mu armią osmańską. Najważniejszymi zachowanymi elementami fortyfikacji w Zadarze są: mury miejskie, baszty, renesansowa lądowa brama miejska i zewnętrzna twierdza Forte. Zwiedzanie twierdzy warto rozpocząć od wejścia przez efektowną Bramę Lądową, zbudowaną na kształt łuku triumfalnego. Na bramie podziwiać można rzeźbę lwa św. Marka (nawiązującą do weneckiej tradycji) oraz poniższą płaskorzeźbę z podobizną patrona chorwackiego Zadaru — św. Chryzogona.
